ที่นี้เราก็มาดูกันในเกมส์ปัจจุบันหลายๆเกมส์โดยเพาะเกมส์ออนไลน์ ซึ่งต่างไปจากสมัยก่อนคือ เราแทบไม่ต้องเล่น มีระบบอัตโนมัติของเกมส์ช่วยในการเล่น พวกเอไอต่างๆ ช่วยเติมน้ำยาเลือด มานา ตีม่อน หรือหนักกว่านั้นคือทำเควสให้NPCขี้เกียจทั้งหลาย(ทั้งๆที่ยืนใกล้กันแต่ไม่ส่งของกันเอง) ซึ่งจะพบมากในเกมส์สมัยใหม่ทั้งในมือถือและคอมพิวเตอร์ ตัวอย่างเช่น MU origin ,seven knight หรือเกมส์อื่นๆ เลยเป็นคำถามว่าคนเราทำไมต้องเล่นเกมส์ เพราะเราแทบจะไม่ได้ทำอะไรกับเกมส์เลย ไม่ได้คุยกับคนอื่นๆเลย เราสนุกกับมันจริงหรือ ก็ตอบอาจารย์ไปว่าเพราะคนสมัยนี้ไม่มีเวลาที่จะนั่งเฝ้าเกมส์อย่างเดียวต้องทำอย่างอื่นด้วย เกมส์เลยเข้ามาช่วยตรงนี้ มันก็ไม่ตอบโจทย์อยู่ดีว่ามันสนุกตรงไหน ถามว่าเราจำเป็นต้องเล่นไหมถ้าเราไม่สนุกกับมัน ดังนั้นเหตุผลที่เราจะเล่นเกมส์คืออะไร ถ้าตัดเรื่องความสนุกออกไปทำไมต้องเล่นเกมส์
ส่วนตัวที่เล่นทุกวันนี้ก็ไม่ได้สนุกอะไรกับมันมากนะ แต่ก็ยังเล่น เล่นทุกวัน ตั้งเวลาตื่นนอนมาทำเควส นาฬิกาปลุกทีเดียวตื่น ทั้งๆที่ไม่ได้สนุกอะไรมาก เลยเกิดเป็นคำถามที่เป็นปรัชญานี้ขึ้นมาว่าทำไม่เราต้องเล่น หากมองว่าเป็นเรื่องของความรู้สึก ได้ควบคุม วางแผน บงการ ตัวละครของเราให้โตขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกที่อาจจะอธิบายออกมาเป็นประมาณว่าในชีวิตจริงเราทำอะไรได้บ้าง ไม่ได้บ้าง บางครั้งเราอาจเป็นชนชั้นที่ถูกปกครอง ไม่มีอำนาจเป็นของตัวเอง เราจำต้องการพื้นที่เพื่อที่จะได้ระบายความต้องการทางอำนาจอย่างนั้นหรือเราเลยต้องเล่นเกม หากเป็นเมื่อก่อนเล่นเกมส์ก็สนุกนะเล่นแบบใสใส เฮฮา แต่เดียวนี้รู้สึกว่าเครียดเวลาเล่น หรืออาจเป็นเพราะ เราจริงจังกับมันมากไป และก็ยังไม่ได้คำตอบที่สมบูรณ์อยู่ดีว่าทำไม่ต้องเล่นเกมส์ที่เราแทบควบคุมอะไรไม่ได้เลย ได้แค่ว่าคลิกแล้วปล่อยให้มันเล่นเอง ความรู้สึกจริงๆมันคืออะไร ไม่สนุกแต่ต้องเล่น แล้วขาดได้ไหมได้นะในความคิด แต่ก็ต้องมีเกมส์อื่นเข้ามา เราอาจจะพบว่าบางทีความรู้สึกยินดีไม่ได้เกิดขึ้นตอนที่เราทำให้ตัวละครของเราพัฒนาขึ้น แต่มันเกิดจากการก้าวข้าวตัวละครอื่นๆขึ้นมา ดั้งนั้นความสุขที่เกิดขึ้นก็คงเพราะการรู้สึกว่าเรามีพลังมากกว่าผู้อื่น คิดว่าถ้าคิดแบบนี้คงตอบโจทย์ของเกมส์ที่เราแค่คลิกแล้วปล่อยให้มันเล่นเองแบบนี้ได้
ส่วนตัวที่เล่นทุกวันนี้ก็ไม่ได้สนุกอะไรกับมันมากนะ แต่ก็ยังเล่น เล่นทุกวัน ตั้งเวลาตื่นนอนมาทำเควส นาฬิกาปลุกทีเดียวตื่น ทั้งๆที่ไม่ได้สนุกอะไรมาก เลยเกิดเป็นคำถามที่เป็นปรัชญานี้ขึ้นมาว่าทำไม่เราต้องเล่น หากมองว่าเป็นเรื่องของความรู้สึก ได้ควบคุม วางแผน บงการ ตัวละครของเราให้โตขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกที่อาจจะอธิบายออกมาเป็นประมาณว่าในชีวิตจริงเราทำอะไรได้บ้าง ไม่ได้บ้าง บางครั้งเราอาจเป็นชนชั้นที่ถูกปกครอง ไม่มีอำนาจเป็นของตัวเอง เราจำต้องการพื้นที่เพื่อที่จะได้ระบายความต้องการทางอำนาจอย่างนั้นหรือเราเลยต้องเล่นเกม หากเป็นเมื่อก่อนเล่นเกมส์ก็สนุกนะเล่นแบบใสใส เฮฮา แต่เดียวนี้รู้สึกว่าเครียดเวลาเล่น หรืออาจเป็นเพราะ เราจริงจังกับมันมากไป และก็ยังไม่ได้คำตอบที่สมบูรณ์อยู่ดีว่าทำไม่ต้องเล่นเกมส์ที่เราแทบควบคุมอะไรไม่ได้เลย ได้แค่ว่าคลิกแล้วปล่อยให้มันเล่นเอง ความรู้สึกจริงๆมันคืออะไร ไม่สนุกแต่ต้องเล่น แล้วขาดได้ไหมได้นะในความคิด แต่ก็ต้องมีเกมส์อื่นเข้ามา เราอาจจะพบว่าบางทีความรู้สึกยินดีไม่ได้เกิดขึ้นตอนที่เราทำให้ตัวละครของเราพัฒนาขึ้น แต่มันเกิดจากการก้าวข้าวตัวละครอื่นๆขึ้นมา ดั้งนั้นความสุขที่เกิดขึ้นก็คงเพราะการรู้สึกว่าเรามีพลังมากกว่าผู้อื่น คิดว่าถ้าคิดแบบนี้คงตอบโจทย์ของเกมส์ที่เราแค่คลิกแล้วปล่อยให้มันเล่นเองแบบนี้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น